قایقی خواهم ساخت،خواهم انداخت به آب.
دور خواهم شد از این خاک غریب،
که در آن هیچکسی نیست که در بیشه عشق
قهرمانان را بیدار کند.
قایق از تور تهی
و دل از آرزوی مروارید،
همچنان خواهم راند.
نه به آبی ها دل خواهم بست
نه به دریا- پریانی که سر از آب به در می آرند
و در آن تابش تنهایی ماهیگیران
می فشانند فسون از سر گیسوهاشان.
...
(سهراب سپهری)
ادیت عکس: آرتین
