ترس توی وجودم
سرما روی پوستم
احساس خلا
احساس تهی بودن
احساس اینکه باید کسی باشد
کسی که بشود با او حرف زد
نمی دانم
دریا
موجها
با انها حرف می زنم
تنها صدایی که می آید
سکوت
باد می گرید
موجها می شکنند
من هنوز بر بستر دریا ایستاده ام
به انتظار
شعر: بابک هندی زاده
No comments:
Post a Comment